Decyzję o tym, że stworzę miejsce, w którym ludzie będą się uczyć przede wszystkim POROZUMIEWAĆ w językach obcych podjęłam 20 lat temu na lotnisku w Glasgow.

Miałam wtedy 19 lat, szóstkę z angielskiego na maturze i przeżywałam paraliż gdy miałam się w tym języku odezwać do “nejtiwów”, bo część mnie wierzyła wtedy, że popełniając najmniejszy błąd wyjdę na idiotkę.

Minął czas, przejechałam kawał świata, pomieszkałam trochę w Grecji, trochę w Izraelu, odwiedziłam Brazylię i Indie, uczyłam się jeszcze 6 innych języków – i dotarło do mnie z całą mocą to, co staram się przekazywać naszym Kursantom.

Że język jest narzędziem. Że najważniejsza jest determinacja by się z drugim człowiekiem porozumieć, a mówienie jest tak samo ważne jak słuchanie.

Że w prawdziwym życiu strzelanie do ludzi idiomami i skomplikowaną gramą, której uczymy się w szkole, często tylko komplikuje komunikację.

Nawet jeśli w szkole na konkursie z angielskich idiomów można wygrać dyplom, książkę i uścisk dłoni pani dyrektor 🙂

Dlatego odkąd WOW istnieje – czyli od 2009 roku – projektujemy nasze zajęcia tak, by nasi kursanci mogli obserwować swoje postępy – ale nie czuli się oceniani. By
potrafili angażować się w prawdziwe rozmowy. By czuli się zachęceni i zainspirowani do własnych językowych eksploracji. By każde spotkanie u nas było czymś, na co się czeka.

By “uczenie się dla siebie” przestało być wylenialym frazesem, a stało się faktem, bo tylko takie uczenie się pozostawia trwałe ślady.